Praktijk Josien ter Doest publiceert hier artikelen van haarzelf of van anderen die informatie, nieuws of inzichten geven voor persoonlijke ontwikkeling. Wil je op de hoogte worden gehouden van nieuwe publicaties schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.
Aan de vooravond van mijn vaderschap werd ik, naast de onzekerheid als toekomstige pappa, overgenomen en geleid door onbekende pijn uit het verleden.
Met de persoonlijke ondersteuning en begeleiding van Josien, in een veilige en warme omgeving, kon/kan ik de pijn herkennen, begrijpen en laten voor wat het is.
Het onbewuste bewust maken. Mede dankzij haar persoonlijke leiderschapstraject ben ik emotioneel verbonden met mezelf en mijn twee maatjes voor het leven.
J. N.
Twaalf jaar geleden kregen we een zoon, Floris. Hij werd 6 weken te vroeg geboren, maar al gauw ging het goed met hem. Toch zagen we dat hij anders reageerde dan de baby’s om ons heen. Hij was vaak ziek, reageerde allergisch op vaccinaties, kreeg eczeem, huilde veel en was onrustig als we hem naar bed brachten.
Ook toen hij opgroeide zagen we dat hij anders in het leven stond. Anders dan de meeste andere kinderen. Hij ‘verdween’ in zijn binnenwereld en relateerde minder met de wereld buiten. Raakte soms van streek in winkels en andere (drukke) ruimtes. Dan leek hij zijn orientatie te verliezen, werd boos en verdrietig en was dan moeilijk te troosten. Van kinderopvang werd hij ziek en aandacht en concentratie opbrengen om zelfstandig te spelen was lastig. Ook op school.
Een andere kant was er ook. Hij was en is heel sociaal, heeft een groot gevoel voor rechtvaardigheid, veel fantasie en een brede interesse in mens, dier en de natuur. En soms zei hij opmerkelijke dingen voor zijn leeftijd: “Kijk als je een ander pest, beschadig je in wezen ook jezelf.“ Wij hebben Floris nooit laten testen, maar kinderen zoals hij krijgen tegenwoordig diagnoses als ‘stoornis in het autistische spectrum, hoogsensitief, hoogbegaafd, add, adhd of PDD nos of worden gezien als nieuwetijds- of indigo kinderen.
We deden van alles om hem te ondersteunen: homeopathie, leren concentreren, leren spelen, bijles voor school, zoeken naar passende hobby’s, kijken naar ruimtes waar hij goed kon functioneren. Met zwemles bijvoorbeeld, zochten we een klein zwembad, een kleine groep kinderen en een zwemleraar die duidelijke instructies gaf. En op school bespraken we hoe we zijn leeromgeving zo rustig mogelijk konden maken, zodat hij zich kon focussen en concentreren. En wat hij kon doen als dit niet lukte.
Vanaf zijn geboorte triggerde hij mij. In mijn onvermogen om me met hem te verbinden zoals ik dat zou willen of zoals ik dacht dat het moest. Hierdoor ontstond bij mij spanning. En ook bij hem. Spanning ten opzichte van ons en de wereld buiten, en van zijn eigen binnenwereld. Hij werd onzeker en bang, trok zich op momenten verder terug, werd moeilijker te bereiken en leek zichzelf dan meer te verliezen in spanning en angst. Om controle te houden over deze gevoelens, ontwikkelde hij tics.
Ik deed nog meer mijn best om hem te bereiken. Maar het hielp niet. En ik merkte dat ik er ook voor de rest van ons gezin niet kon zijn op de manier zoals ik wilde. Het was alsof we met ons allen in een achtbaan zaten waar we niet uit konden. Uiteindelijk liep ik vast. En kwam erachter dat ik al die tijd bezig was geweest om er voor mijn zoon en mijn gezin op een liefdevolle en ondersteunende manier te zijn. Maar dat ik er niet op die manier was voor mijzelf.
Ik stelde mijzelf een vraag: In hoeverre kan ik me werkelijk verbinden met mijzelf, op een manier die liefdevol en ondersteunend is? En: Is mijn versie van liefdevol en ondersteundend, eigenlijk wel zo liefdevol en ondersteundend. Ook voor mij? Past het bij wat ik kan leveren ? En zo niet, kan ik dan op andere manieren aanwezig zijn?
Ik kwam erachter dat ik op de eerste plaats gewoon mens ben, met een heel spectrum aan menselijke gevoelens. En dat een woord als ‘liefdevol’ mij te veel vastzette in dat ik een perfect mens of een perfecte moeder moest zijn. Waarmee ik mijn eigen menselijke gevoelens uitsloot. Kortom: ik ontdekte dat ik eerst het contact met mijzelf moest herstellen. Moest weten wat ik nodig had, verlangde en wilde geven. Om dan vandaar uit het contact met de ander aan te gaan.
Dit proces begon bij mijn zoon en bracht me terug bij mijzelf. En heeft mij als mens enorm verrijkt. Ik heb mijn eigen versie gevonden van wat ik liefdevol en ondersteunend noem. Eentje die bij mij past en waar ik mijn volle potentie als mens kan leven. Vanuit dit ruimere perspectief verhoud ik me meer ontspannen tot moeder-zijn en tot mijn kind.
Mijn zoon blijft mij uitdagen, gelukkig. In hoe ik met een open mind naar hem kan kijken, ongeacht hoe hij zich gedraagt. En wat de vorm ook is, hij krijgt mijn hele hart. Ons contact is nu voller, ruimer en meer ontspannen. Inmiddels is dat wat ik liefdevol noem.
Door studies, opleidingen en eigen ervaring ben ik wijzer geworden. In mijn praktijk ondersteun ik ouders die zich zorgen maken over hun kind of vastlopen in relatie met hun kind. Ook ondersteun ik kinderen (zoals Floris) in het vergroten van hun zelfvertrouwen. Samen brengen we in beeld wat ze nodig hebben om goed te kunnen functioneren en waar hun kracht ligt.
Inzicht en bewustwording over de werking en ontwikkeling van het brein en de mentaal/ emotionele processen van jezelf en je kind is een start om begrip en meer ontspanning in je relatie te brengen.
Wil je hier meer over weten en dit zelf ervaren?
Kom dan naar de Schenkerij avond “ Een ontspannen relatie met je kind ”.
In de week van de hoogbegaafdheid 10 – 18 maart, is er een Schenkerij “ Een ontspannen relatie met je hooggevoelige kind”.
Tijdens deze Schenkerij schenken we aandacht aan kinderen met kenmerken van autisme spectrum stoornissen (ASS) en hoogsensitiviteit (HSP).
HSP kinderen en kinderen met een ASS hebben minder filters om binnenkomende prikkels af te zwakken dan andere mensen en zijn soms niet in staat een selectie uit al die inkomende informatie te maken. Hoe werkt deze informatie verwerking in het brein en hoe nemen ze de wereld om hun heen waar, zijn enkele vragen die we deze avond beantwoorden.
Voor meer informatie en deelname: www.schenkerij.com
Met dank aan Marieke ter Doest voor het verduidelijken van de tekst
Ik kom uit een gezin waar vroeger veel spanningen en ruzies waren tussen mijn ouders. Met name mijn vader kon van het een op het andere moment ongelofelijk boos worden. Voor mij als opgroeiend kind, beangstigend en onveilig.
Toen mijn dochter geboren werd, was het al vrij snel duidelijk dat het een pittige tante zou worden. Ze kon van het een op het andere moment woest worden, schreeuwen, gooien met spullen en dingen kapot maken. Dan ging ze helemaal over de rooie en was niet te stoppen.
Ze ging helemaal over de rooie en was niet te stoppen
Deze rauwe ongestuurde gevoelens en emoties van haar raakten mij diep. Ik had geen idee hoe ik hiermee kon omgaan. Ik reageerde òf uit het veld geslagen òf ongelofelijk boos. Met als gevolg dat de situatie verder escaleerde. Dat was verdrietig voor ons allebei.
Het lukte mij niet om de boosheid van mijn dochter te stoppen of te sturen. Daardoor raakte ze juist geblokkeerd. En ikzelf ook. Hierdoor ontdekte ik dat mijn dochter bij mij herinneringen triggerde. En oude gevoelens van angst en onmacht. Precies wat ik voelde als mijn vader zo boos werd. En wat ik ook toen niet kon stoppen of sturen.
Ik werkte mijzelf door de oude pijn heen
Toen ik kon zien dat ìk zo geblokkeerd raakte, begon er wat te veranderen: Ik leerde om te blijven staan en te kijken. En bij dat gevoel van geblokkeerd zijn te blijven. In plaats van de aandacht te verleggen naar mijn ‘moeilijke’ kind. Ik werkte mijzelf door de oude pijn heen, waardoor het oploste. En precies dat ondersteunde mijn dochter. Inmiddels behoren de explosieve uitbarstingen tot het verleden en bleek ik uiteindelijk zelf het kind dat het moeilijk had.
Zo zet je de eerste stap waarmee je het voor je kind makkelijker maakt
Als ouder word je soms geconfronteerd met zaken waar je niet direct het antwoord op weet. Je wilt er graag zijn voor je kind. Vooral als je ziet dat je kind het moeilijk heeft. In dit soort situaties helpt deze houding mij: 1. Kijk naar je eigen angst en ervaar deze volledig in plaats ervan weg van te willen. 2. Benader omstandigheden die je confronterend vindt als uitdaging in je persoonlijke ontwikkeling en maak helder wat er precies van je gevraagd wordt. Zo reageer je uiteindelijk meer vanuit ontspanning. En zet je de eerste stap waarmee je het voor je kind makkelijker maakt.
Wil je weten hoe je jouw kind het beste kunt ondersteunen? Of ben je nieuwsgierig naar wie jij nog meer bent behalve de (gedrags) patronen die jou tot nu toe gevormd hebben? Kom dan naar de Schenkerij “Een ontspannen relatie met je kind” kijk op www.schenkerij.com voor de eerst volgende datum.
In de fysiotherapie praktijk heb ik vaak te maken met hyperventilatie klachten. Cliënten komen voor het leren van ademhalingsoefeningen om zo de hyperventilatie onder controle te krijgen. Waar ik in de loop van de tijd achter ben gekomen is dat het oefenen van de ademhaling alleen geen oplossing brengt. Hoewel het mensen helpt om beter met hun klachten om te gaan, is het meer een vorm van symptoom bestrijding. De ademhaling is het topje van de ijsberg. Door samen met de cliënt op onderzoek uit te gaan wanneer de klachten ontstaan, heb ik gemerkt dat de klachten veelal veroorzaakt worden door onbewuste processen. In die processen blijken drie personen binnen ons een hoofdrol te spelen: de neanderthaler, de duiker en de professor.
Wat is hyperventilatie: een ademhaling die te snel of te diep gaat waardoor er een disbalans ontstaat tussen de opname van zuurstof en de afgifte van koolzuur.
Een poster over pesten in de klas bij mijn kinderen trekt mijn aandacht: “Zeg ook Nee tegen pesten en doe mee aan de 10 gouden regels”. Een prachtig vormgegeven poster met een duidelijke boodschap! Vervolgens lees ik de flyer met onderstaande 10 geboden:
Een kindertolk is een post HBO-professional die via de methode ‘PresentChild®’ het gedrag, spel, de ontwikkeling of klachten van kinderen naar het leven van de ouders toe vertaalt. Wat vraagt er op dit moment in hún leven om inzicht, aandacht of een volgende stap?
PresentChild® is een zachte revolutie in de hulpverlening. We blijken kinderen op een heel andere manier te kunnen helpen dan we tot nu toe deden. Het motto van het PresentChild® is: leren luisteren naar je kind over jouw leven te vertellen heeft. De methode bestaat al sinds 2004.
Lees meer…
Een huilbaby! Wat nu?
Als je een baby krijgt verandert er zoveel in je leven. Soms merk je dat je geconfronteerd wordt met gevoelens van angst, onmacht of schuldgevoel omdat je het zo goed wilt doen en het werkt niet, wat je doet of hoe je het doet. Ergens blokkeert er iets waar je niet bij kunt. Wat heeft jou baby nodig om ontspannen in het leven te staan
Hieronder een artikel uit de volkskrant;